Rolf Mallant
‘Dingen komen bij mij nu eenmaal vaak vanzelf op mijn pad’
Rolf Mallant (66) woont sinds 1990 aan de Molenhoeven. Zijn huis, verscholen achter een grote heg, ademt creativiteit uit en binnen doet alles denken
aan een Pipi Langkous-verblijf.
Zijn huis is nog altijd een creatief toevluchtsoord en overal staan snuisterijen die verraden dat hier een kunstenaar woont. Op de keukentafel prijkt een levensgroot beeld van zijn ex-vrouw Jannemeis. “Zelf gemaakt, natuurlijk.” Kasten en schappen pronken met ‘volkskunst’ zoals Rolf het zelf noemt. Kleurrijke beeldjes, schilderijen, keramiek en een fikse verzameling gitaren. Een thuis waar hij ook buiten kan. “Ik ben ook graag in mijn hutje op de Bedaf, een plek waar onze familie samenkomt en geniet van de natuur. Jaren geleden kreeg ik een boot in de schoot geworpen, waarop ik sindsdien graag verblijf. Natuur, stilte en water trekken me aan, dus ja, ik ben regelmatig buiten Loosbroek te vinden,” vertelt Rolf. “Misschien ben ik inmiddels wel meer een reiziger dan een kunstenaar. Het grote scheppen is voorbij, maar de kunstacademie heeft mijn kunstenaarschap gevormd. Soms vind ik iets of krijg ik een idee en dan móét ik iets maken.”
TWEE KINDEREN
Rolf werd geboren in het Limburgse Swalmen en ontwikkelde zijn talenten aan de kunstacademie in Den Bosch. Daar ontmoette hij Jannemeis, die toen haar zieke moeder in Dinther verzorgde. Samen vonden ze een thuis in Loosbroek, waar hun kinderen Jasmijn en Bram opgroeiden. “Beide kinderen hebben inmiddels zelf een gezin. Bram woont met zijn gezin in Maaskantje, Jasmijn woont met man en kroost in Heeswijk-Dinther. Gelukkig zie ik ze vaak en pas ik graag op mijn kleinkinderen. Heerlijk, die kleine boeven, en ik heb er de tijd voor!” Vanwege narcolepsie – een slaapstoornis – werd Rolf al vroeg afgekeurd. “Sindsdien maak ik er gewoon het beste van.” Ruim tien jaar geleden ging Jannemeis bij hem weg. “Dat was wennen. We zijn nog steeds bevriend en zien elkaar regelmatig, maar ik ben toch alleen. Ik heb weleens vriendinnen, maar echt serieus is het nooit meer geworden.”
TUSSEN DE INDIANEN
Naast klussen en knutselen zoekt Rolf graag het avontuur op het water. Regelmatig wordt hij gevraagd om boten te verplaatsen, zoals onlangs een luxe jacht naar Barcelona. Tijdens een van deze tochten ontmoette hij een Braziliaanse vrouw en bracht enkele maanden bij haar thuis door in de jungle, tussen de indianen. “Een prachtige plek, altijd zon, en een liefdevolle vrouw. Ik had zelfs plannen om een stukje grond te kopen en daar een huis te bouwen.” Haar familie runde een rederij en voer over de Amazone met oude cruiseschepen waarin mensen in hangmatten sliepen. Ook daar kon Rolf zijn liefde voor varen kwijt. Toch moest hij terug toen zijn verblijfsvergunning verliep. Zijn Braziliaanse liefde ging met hem mee naar Loosbroek, maar het Nederlandse weer beviel haar niet. “Het regende en regende en het was stervenskoud. Na twee weken begon ze te mopperen en was het toedeloe.”
PANNETJES ETEN
Rolf draagt het leven licht en waardeert wat hij heeft. “Ik heb fijne vrienden, geniet van mijn kinderen en kleinkinderen, en ik voel me thuis in Loosbroek. Ik woon in een gezellig straatje met behulpzame buren. We doen boodschappen voor elkaar, helpen met klusjes en wisselen pannetjes eten uit. Jammer dat buurvrouw Trees is overleden; ik ging graag bij haar langs voor een praatje. Haar autootje heb ik gekregen en opgeknapt, zo blijft ze toch een beetje bij me.” Verder vermaakt hij zich prima. “Ik ben graag alleen, maar geniet ook van gezelschap.’’ Samen eten is toch gezelliger, met een goed gesprek, een glaasje wijn en muziek. Als mijn handen meewerken, speel ik elke dag even gitaar. Daarnaast volg ik online een cursus Portugees – je weet maar nooit wanneer er weer een Braziliaans avontuur op mijn pad komt.
Tekst: Mathieu Bosch | Foto: Wim Roefs