bijzonder

William Oosterholt

‘Met zijn negenen is het mooi vol’

William Oosterholt (46) is geboren, getogen en verknocht aan de Pastoor de Grootstraat. Hij nam tijdens zijn huwelijk het huis over van zijn ouders en woont er nu met zijn vriendin en hun gezamenlijk kroost: zeven kinderen.

“Mijn band met Loosbroek was niet zo groot,” begint hij. “Ik heb maar een jaar op de lagere school gezeten en heb nog even bij WHV gevoetbald, bij de F’jes, maar ik besloot al snel te kiezen voor het zwemmen bij Gorgo en dat doe ik nog steeds. Al bijna 40 jaar. Verder houd ik van hardlopen en wielrennen. Ik kan goed in m’n eentje genieten.” Zijn droom was om met jongeren te kunnen gaan werken. Gymleraar of zo. “Maar ik ben niet zo’n student. Ik werd timmerman en later kok bij bejaarden- en verzorgingstehuizen in de regio. Tussendoor deed ik nog een poging een opleiding pedagogiek te volgen, maar dat lukte me niet. Daarna ben ik twintig jaar stoffeerder geweest. Ik hou van netjes werken, zo ben ik gewoon.” En dat ging lang goed. Een rustig leven los van het dorp.

“Eigenlijk leerde ik gek genoeg met mijn scheiding vier jaar geleden Loosbroek pas echt kennen. Ik bleek echte vrienden te hebben die me ontzettend hebben geholpen. Mensen die me hielpen om hier te kunnen blijven wonen. Ik ben niet zo van het papierwerk. Ik kon het niet alleen en net toen ik het niet meer zag zitten en het bijltje erbij neer wilde gooien kreeg ik steun. Van hulp bij bank- en rechtszaken tot concrete steun om het financieel voor elkaar te krijgen. Daardoor heb ik het huis kunnen behouden, echt hartverwarmend. Dat vergeet ik nooit meer.”

DRIE BUSJES

Nieuw geluk vond hij bij zijn vriendin Inge van den Boogaard (38) uit Wijbosch. “Ik ken haar al jaren, ze was lang een collega. Zij was ook gescheiden en woonde al negen maanden met haar drie dochters bij haar ouders. Ook voor haar is deze situatie fijner. We proberen zoveel mogelijk samen te doen. Ik kook graag voor de hele club, wassen en strijken doen we samen. Helpen is mijn ding, wat dat betreft ben ik net mijn moeder. Met de aanbouw waar ooit mijn ouders sliepen, hebben we nu zeven slaapkamers in ons huis. Met z’n negenen en onze Berner Sennernond Max is het mooi vol.” De drie kinderen van Inge gaan nog in Veghel naar school, drie kinderen van William volgen speciaal onderwijs waardoor er elke morgen drie busjes voor de deur staan, een naar Veghel, een naar Uden en een naar Vught. “Een hele organisatie maar het gaat goed,” weet William. “Het is druk, maar we zijn blij met elkaar, we zijn echt één grote familie geworden. Onze kinderen moeten het fijn hebben, alle zeven, dat staat centraal. Een kans om te daten hebben we niet echt gehad. Een keer met z’n tweeën iets leuks doen, dat lijkt me wel fijn. Het belangrijkste is nu dat het leven weer op de rit is. Ik moet lang en hard werken, maar het komt goed. Ik werk nu als zzp’er bij Ton van Zoggel betonbouw. Leuk werk met leuke collega’s. En het is heerlijk om thuis te zijn. Ik zou wel van de daken willen schreeuwen hoe gelukkig ik ben.”

Tekst: Mathieu Bosch. Foto: Wim Roefs.