John van Krieken
‘Ik heb niet de wens meer om te groeien’
Melkveehouder John van Krieken (53) groeide op aan de Hoogeindsestraat 1 en nam hier het bedrijf van zijn vader over. “Ik kom uit een gezin met 4 broers. Mijn oudste broer is timmerman, mijn broer onder mij is hovenier en de jongste zit in de zorg. Ze werken soms ieder op hun eigen vakgebied mee op de boerderij.” Zo vanzelfsprekend als het nu lijkt, is de overname van de boerderij geweest. John begon op de LTS in Veghel, maar omdat hij liever boer wilde worden, stapte hij over naar de Lagere Landbouwschool, daarna Middelbare en nog een jaar Middelbaar Kader in Horst. “Op de LTS heb ik mijn huidige vrienden leren kennen. We zijn nog steeds een hecht clubje. Een van mijn vrienden is mijn naamgenoot John van Krieken. We hebben op de lagere school altijd in dezelfde klas gezeten. Hij was groter daarom noemden ze mij kleine John en hem grote John. Gelukkig hadden we een pientere juf die zich realiseerde dat ik nooit meer van de naam kleine John af zou komen, dus zij maakte van John, Johnny. Nog steeds word ik door sommige vrienden Johnny genoemd.”
“In het begin ging ik met mijn ouders in Maatschap. In 2004 heb ik het bedrijf volledig overgenomen. Op dat moment hielden we naast koeien ook nog vleesvarkens, maar mijn hart lag bij de koeien. In 2012 heb ik de varkensstal afgebroken en er een koeienstal voor in de plaats gezet. Mijn oudste broer heeft hierbij veel geholpen. Ik wilde graag wat uitbreiden maar ik had wat schouder/nekklachten en kwam bij een fysiotherapeut terecht die mij vertelde dat de klachten werden veroorzaakt door slijtage in de nekwervels. Ik vertelde hem van mijn investeringsplannen met een traditionele melkstal. Hij raadde mij aan om een melkrobot te kopen. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Een robot kan maximaal 65 koeien aan, dus de bedachte uitbreiding naar 85 was daarmee van de baan. Met de robot ben ik nog steeds blij. Hij ontlast je fysiek en je bent wat flexibeler als er bijvoorbeeld een feestje is of je op vakantie gaat. Ik werk nu samen met Michel Sigmans die dezelfde robot heeft. Als hij weg moet help ik op zijn bedrijf en omgekeerd hij op mijn bedrijf.”
John is helemaal tevreden met hoe het bedrijf nu is. “Ik heb niet de wens meer om te groeien. De continu veranderende wet- en regelgeving gaat weleens ten koste van het werkplezier, maar ik wil toch graag nog wel een jaar of 10 zo doorgaan. Er is geen opvolger maar dat vind ik niet erg. Ik heb nu ook meer werk met de zorg voor mijn vader, die ook nog op de boerderij woont, nu mijn moeder er niet meer is. Ik ben veel bij hem, help hem in huis en ga mee naar ziekenhuisafspraken. Daarnaast lees ik graag de vakbladen. Als ik uiteindelijk echt meer tijd heb, dan zou ik graag nog eens naar Scandinavië of Italië willen. Geen luiervakantie. Of misschien wel Canada.’’
Tekst: Maaike van de Langenberg | Foto’s: Wim Roefs