Adri de Jong
‘Als je niet uit het dorp komt, hoor je er ook nooit bij’
Adri de Jong (66) woont sinds 2015 aan ‘t Vunderke in Loosbroek. Tussen Mientje en Mientje, “De twee beste buurvrouwen die je je maar kunt bedenken,” weet hij. “We overlopen elkaar niet, maar buiten maken we altijd een praatje. Precies goed.”
De geboren en getogen Heeschenaar heeft een bewogen leven achter de rug. Drie huwelijk liepen op de klippen, met zijn vijf kinderen heeft hij een goed contact. Intussen heeft hij een latrelatie met Thea. Adri studeerde Rechten en later Scandinavische Talen en Letteren, om vervolgens zijn hele leven als zelfstandige te werken als vertaler uit het Zweeds, Noors en Deens, soms een boek, maar vaker over de meest uiteenlopende onderwerpen. Daarnaast ging er de nodige energie naar zijn interesse in de plaatselijke politiek. Hij was twaalf jaar fractievoorzitter en raadslid voor de VVD en bijna burgemeester. Hij kwam met regelmaat in het provinciehuis en sprak met de Commissaris van de Koningin over een aanstelling in Hooge en Lage Mierde. Dat ging net niet door. “Het is zo,” concludeert hij. “Ik ben op niemand jaloers en gun iedereen alles. Het loopt zoals het loopt. Ik werk graag en ben er niet van om mijn hand ergens op te houden. Nog elke dag zit ik artikelen uit het Noors te vertalen met uitzicht op de sportvelden. Dat kon slechter.” Toch wil hij terug naar zijn geboorteplaats, terug naar Heesch. “Daar is iedereen bijna import, daar hoor je altijd ergens bij. In Loosbroek is dat anders. Als je niet uit het dorp komt hoor je er ook nooit bij. Ze zijn wel vriendelijk, daar niet van. Iedereen steekt z’n hand op en groet je. Maar daar blijft ‘t bij.”
IK LUL VIJF KWARTIER IN EEN UUR
Hij somt meteen een voorbeeld op: “We gingen een keer na afloop van de lichtjesoptocht naar Kerkzicht. Daar stond iedereen aan tonnen, in een kringetje, met hun rug naar je toe. Daar sta je dan. Misschien ligt het aan mij, maar dan voel ik me toch wat buitengesloten. Daarom heb ik toch besloten terug te gaan naar Heesch, dat kan nog wel een paar jaar duren, maar ik sta al ingeschreven. En dan kan ik ook weer met de fiets ergens naar toe. Ik drink graag een pilske maar vanuit Loosbroek moet ik altijd nog met de auto. Hier mis ik de aanspraak. Alleen bij John, in de Dagwinkel is ‘t gezellig daar is altijd praat. Ik lul vijf kwartier in een uur. Maar ja, ik ben de hele dag alleen, dan krijg je dat.” Zijn vrije tijd vult hij met lezen en het sorteren van zijn postzegels. Zijn boekenkast herbergt ruim 400 albums schat hij. “Ik heb alleen al 5000 verschillende postzegels uit Japan. Ik ruil ze met contacten over de gehele wereld. Ze zijn niet veel waard hoor,” haast hij te zeggen. “Aan mogelijke inbrekers: doe geen moeite. Het is niet meer dan een hobby, ik zit ze wat te sorteren omdat de hele avond tv-kijken ook niks is.”
Tekst: Mathieu Bosch. Foto: Wim Roefs.