Henk Dekkers
‘Als ik ’s morgens niet met een lach kan gaan werken, ga ik niet’
‘Opa van de school’ Henk Dekkers (66) is een bekend gezicht voor iedereen die op de Sint Albertusschool zit of heeft gezeten. Hij is al 30 jaar conciërge op de Loosbroekse basisschool. Maar daar komt op 22 juli een einde aan, want dan is zijn laatste werkdag en mag hij gaan genieten van zijn pensioen.
Henk begon op zijn 16de in de bouw, waar hij voor verschillende aannemers heeft gewerkt. Van oorsprong was hij metselaar. Wegens rugklachten werd hij op zijn 35ste afgekeurd. Hij belandde in de WAO. ‘’Maar ik ben zo iemand die niet thuis kan zitten.’’ Bert, de vorige conciërge, ging met pensioen. ‘’René Hoezen wist dat ik toentertijd thuis zat en kwam meteen bij mij aan. En dat leek me wel wat’’, zegt Henk. Eerst vrijwillig en daarna via het IBN. Dat heeft hij geruime tijd gedaan. Daarna werd hij bovenschools-conciërge/onderhoudsmedewerker voor het NOVUM. Hij werkte op zes verschillende scholen in de regio.
GOEDE HERINNERINGEN
Vanaf het moment dat Henk begon als conciërge op de Sint Albertusschool, ontstond er een hele goede band tussen hem en René. Hij heeft daarom alleen maar goede herinneringen aan hem. ‘’Het enige wat hij eigenlijk niet moest doen, was klussen,’’ lacht Henk. ‘’Hij probeerde alles. Maar het lukte meestal nooit.’’ Vol bewondering keek René naar een nieuw kastje dat Henk dan weer voor hem had gemaakt. ‘’Als ik op het kerkhof kom, loop ik altijd wel even naar hem toe.’’ Ook aan de school zelf kent Henk alleen maar positieve herinneringen. ‘’Ik heb mijn hele leven gezegd: Als ik ’s morgens niet met een lach kan gaan werken, ga ik niet. En ik ben altijd gegaan.’’ De leukste herinneringen kent hij aan de groep 8 kampen: ‘’Schitterend was dat altijd.’’ Totdat hij bovenschools conciërge werd ging hij altijd mee als begeleider van de groep. De band met schoolkinderen vond Henk ook altijd leuk. ‘’Je ziet ze als kleuter binnenkomen, en sommige zijn nu al zelfs vader of moeder. Dan merk je wel dat je oud aan het worden bent’,’ lacht hij. Maar ook daar geniet hij van: ‘’Die kinderen hebben dan ongeveer dezelfde streken als hun ouders.’’
PENSIOEN
Henk kent de school van binnen en buiten. Er is niemand die langer actief is op de Sint Albertusschool als hij. Hij zag vele collega’s komen en gaan, en nu is hij aan de beurt. ‘’Met pijn in het hart.” aldus Henk. Iedereen die verbonden is aan de school gaat hij missen en natuurlijk zijn eigen werkplek. Nu gaat hij fietsen, voetbal kijken, toeren en sleutelen aan zijn oldtimer maar bovenal genieten van zijn pensioen. Over een klein maandje neemt hij afscheid van de Sint Albertusschool. Hoe of wat weet Henk nog niet. ‘’Ik moest doorgeven wie ik wou hebben dat er kwam, dus ik denk dat ze wel iets gaan regelen.’’
Tekst: Luuk van Grinsven. Foto: Tamara van Krieken.