Wilhelmien Manders – van Uden
‘Ik kijk met een afstandje naar ’t durp’
Willemien Manders-Van Uden woont samen met Chris-Jan in het achterhuis van de boerderij in de S-bocht in de Dorpsstraat, Willemiens ouderlijk huis. Dochters Iris en Jasmijn zijn al uitgevlogen. Binnen Loosbroek kennen we Willemien van de Kindervakantieweek, De Zandkruiers, De Kreuge of de Meerkampdag bij WHV, buiten Loosbroek kennen ze haar vooral als bevlogen leerkracht. “Veel mensen kennen mij van de Kindervakantieweek, ik was betrokken bij de oprichting van stichting Ranja en ben jarenlang voorzitter geweest. Daarnaast stond ik zo’n 10 jaar op het podium als presentatrice van de Playbackshow bij de Meerkampdag van WHV. Voor een hele generatie was ik tijdens hun jeugd een vertrouwd gezicht.”
BEVLOGEN LERARES
En dat vertrouwde gezicht is ze ook voor veel mensen uit Zeeland. “Ik werk al 30 jaar met veel plezier op basisschool Vlasgaard in Zeeland, maar om ooit nog tegen leerlingen te moeten zeggen; ik heb nog lesgegeven aan je oma… dát is echt mijn schrikbeeld. Ik had dan ook duidelijk voor ogen: rond mijn 50e ga ik iets anders doen! Ik volgde een master pedagogiek en ging aan de slag als docent pedagogiek aan de HAN in Nijmegen. Een ontzettend grote organisatie, die me enorm fascineert. Ik vind het geweldig om mijn kennis en ervaring over te dragen aan de studenten en sta zelf ook nog steeds midden in de praktijk, omdat ik nog een dag per week lesgeef op Vlasgaard.
DRUK
Het grootste verschil tussen het onderwijs vroeger en nu is volgens mij de toetsdruk. Natuurlijk waren die toetsen er vroeger ook, maar er werd veel minder praat van gemaakt. Tegenwoordig moeten leerlingen vroeg naar bed, een flesje water en kauwgom paraat hebben en worden ze, bij wijze van spreken, van tevoren nog even gemasseerd. Sinds de onderwijsinspectie toetsen gebruikt om te meten, lijkt de toetsdruk steeds meer toe te nemen. En die druk wordt niet alleen veroorzaakt door het onderwijssysteem, het zit in de hele maatschappij. We doen er met zijn allen aan mee. ”
KIJKEN NAAR LOOSBROEK
Vanuit ons mooie huis kijken we letterlijk en figuurlijk met een klein afstandje naar ’t durp en dat bevalt me prima. Ik heb lang fulltime gewerkt en kreeg daardoor toch al nooit zoveel mee van de dorpsroddels op het schoolplein. En natuurlijk kan ik ook weleens lekker mee-kletsen, maar ik probeer wel een en ander te nuanceren wanneer het over school gaat. Leraar zijn is toch al zo’n beroep waar iedereen iets over weet en wat iedereen beter kan. Maar dat zal na corona wel anders zijn!” lacht Willemien.
SAMEN OPGROEIEN
“We hebben het goed hier. We wonen in een fijn huis, op een mooie plek en ik ben vooral gehecht aan onze buurt. Wat we hier hebben is echt uniek. Iedereen die hier woont, woont hier namelijk met een of beide ouders. Wij behoren in onze buurt nog steeds tot ‘de jeugd’ en zijn hier echt allemaal samen opgegroeid.”
Tekst: Cindy van Haaren. Foto: Wim Roefs.