Irma van der Wijst
‘De Dorpsstraat ligt me nauw aan het hart’
Irma van der Wijst woont met haar man Ruud Steenbakkers en de honden, de twee goudkleurige Leonbergers aan de Dorpsstraat. Het ouderlijk huis dat 15 jaar geleden een tweekapper werd en ze nu deelt met haar broer en schoonzus is riant en biedt een fraai uitzicht op de landerijen en het Jonkersbos.
“We houden van reizen,” vertelt Irma, “we hebben al heel veel van de wereld gezien, van Maleisië tot Peru en Alaska, vorig jaar waren we nog bij de Formule 1 in Abu Dhabi, echt prachtig, en we trekken er met onze MG cabrio graag samen op uit om Nederland te ontdekken. Maar mijn huis en de Dorpsstraat liggen me nauw aan het hart. Het is altijd fijn om het bordje Loosbroek weer te zien en we zijn dan ook heel graag thuis, samen of met vrienden en familie. Ik ben hier opgegroeid en daar heb ik fijne herinneringen aan. Ik heb nog steeds dierbare vriendinnen uit mijn lagere schooltijd die ik met regelmaat zie.” Na haar studie Commerciële Economie verkende ze de arbeidsmarkt wat om uiteindelijk te belanden bij de ZLTO in Den Bosch waar ze nu werkt aan ruimtelijke ontwikkelingen, milieu en bouwzaken voor agrariërs. “Ik buig me dagelijks over het web aan regels rond deze ondernemingen, een job die prima bij me ‘De Dorpsstraat ligt me nauw aan het hart’ Irma van der Wijst past.” Thuis bekommert ze zich vooral om haar twee honden. “Het zijn herplaatsers. Opgevangen van mensen die er niet meer zelf voor konden zorgen. Er is een speciale Leonbergershondenvereniging die daar voor zorgt.”
PRIKKELDRAAD
Opvallend is dat haar naam bijna niet te vinden is op het internet. “Social media is niet mijn ding. Ik zit niet op facebook, Twitter of Insta en heb ook niet het gevoel dat ik wat mis. Ik vind het belangrijker om persoonlijk met mensen af te spreken. Als ik iemand nodig heb of wil feliciteren dan bel ik ze wel.” Het leven lijkt nu sowieso goed te verlopen voor de optimistische dorpsgenote. “Alle vier de ouders leven nog en zijn nog fit. De échte littekens die ik heb komen vooral uit m’n jeugd. Ik ben ooit in het prikkeldraad gefietst en met rolschaatsen op een punthek gevallen. Ik kom uit een sterk geslacht, daar ligt ook mijn wens: gezond oud worden, dat lijkt me heerlijk. Ik probeer gezond te leven, door een beetje op m’n eten te letten en te sporten. Ik heb boven een Tacx staan, dat is een soort fietstrainer, en bij goed weer pak ik graag de racefiets voor een tochtje door de regio. Af en toe fiets ik naar m’n werk en ik ben al bijna mijn hele leven lid van Korloo. Ik ben actief bij de recreanten waarmee we wekelijks spelen of trainen. Een heel gezellig team. Mag ik nog een oproep doen? We zoeken nog speelsters…”
Tekst: Mathieu Bosch. Foto: Wim Roefs.