Marijke Helwegen
Peter Koelewijn zong het 50 jaar geleden al: “je wordt ouder papa geeft het maar toe, je bent nog wel snel maar bent eerder moe”. Nou begint bij mij het verval ook wel langzaam toe te slaan hoor. Rimpeltjes (waarvan ik mezelf voorhoud dat het lachrimpels zijn) worden langzaam groter en dieper. Ik krijg steeds meer voorhoofd en aan de achterkant begint mijn haar ook “zie de maan schijnt door de bomen” taferelen te vertonen, En waar vroeger de hersteltijd na een avond stappen een ochtendje was, is het nu aantal uren in het café vermenigvuldigt met het aantal biertjes. Voordeel is wel dat met het lichamelijk verval ook mijn zicht zienderogen achteruit gaat dus ik heb er zelf niet zoveel last van.
Nu is het aftakelen nog niet zo erg dat ik plastische chirurgie overweeg, tenzij het dusdanig dramatisch wordt zoals bij het kruisbeeld bij de kerk, dat door jarenlang uitkijken over Loosbroek zijn halve gezicht kwijtraakte. Maar daar is wat Loosbroeks cosmetisch talent mee aan de slag gegaan in een speciaal gebouwde tent, en het is er enorm van opgeknapt. Een stijlvolle metamorfose, hij ziet er een stuk gladder uit zonder dat het allemaal zo strak staat dat het Marijke Helwegen-trekjes begint te krijgen. En nog genoeg diepte en oneffenheden om de jaren en de levenservaring te laten zien. Misschien moet ik me ook maar een paar weken in de steigers laten zetten.