Burgemeester van Bernheze
Vorige week vierde ik mijn verjaardag voor de tweede keer zonder groot feest, met twee violen, een trommel en een fluit was het maximale bezoekersaantal al bereikt… maar met 43 lentes jong wordt het misschien toch eens tijd om te kijken wat er in de bucketlist mag blijven liggen, en wat we eruit kieperen. Een aantal dingen zijn al lang geleden afgevallen, zoals piloot, politieman en profvoetballer (dit zal de mensen die mij vroeger over de Loosbroekse sportvelden hebben zien dartelen niet verbazen). En als er nu een tennisveld had gelegen hadden we kunnen kijken of er ergens in mij nog een Björn Borg schuil ging, maar voorlopig ga ik schuil in m’n Björn Borg.
‘Bedankt Loosbroek, jullie zijn een fantastisch publiek’
Wat er nog meer af kan: voor bergbeklimmen ben ik te schijterig, voor eten in een drie-sterren restaurant te pinnig en voor rockster heb ik te weinig talent. Maar toch, als ik onder de douche sta, dan klinkt het helemaal niet slecht, en met een beetje fantasie kan je het klaterende water als een oorverdovend applaus horen. Tijdens de buiging pak ik nonchalant een door het publiek geworpen flesje Badedas van de grond. “Bedankt Loosbroek, jullie zijn een fantastisch publiek!” Maar wat kan er nog wel, de Chinese muur beklimmen, parachutespringen, de koning ontmoeten, een nieuwjaarsduik maken, burgemeester van Bernheze worden, alle hoofdsteden van Europa zien, ik denk dat ik de komende 43 jaar nog wel vooruit kan. En ik kan er weer één afstrepen, een eigen column, check