Ed Wonders
‘Als je ergens bij gaat dan moet je er ook voor gaan’
Hoe kwam de Schijndelse Ed Wonders (1951) een halve eeuw geleden met zijn Heeswijkse echtgenote Tiny in Loosbroek terecht? Het antwoord is simpel: “Ik kreeg een tip van mijn schoonvader dat daar bouwgrond op de Schaapsdijk te koop kwam dus ik ging op zoek naar het Loosbroekse gemeentehuis, niet wetende dat die er niet was en ik daarvoor in Heeswijk-Dinther moest zijn. Zo weinig wist ik toen van dit dorp, waar ik mij nu meer dan thuis voel!” Na de lagere school in Schijndel volgde Ed de opleiding werktuigbouwkunde en kwam voor een stage in Heeswijk en later op de tekenkamer bij staalconstructiebedrijf van Gerwen in Dinther terecht. Al snel volgde een nieuwe uitdaging. Ed: “Ik werd opgeroepen voor militaire dienst en ben bij de luchtmacht in Nijmegen terecht gekomen. Na een opleidingstraject heb ik op mijn 18e een jaar dienstplicht gedaan op vliegbasis Volkel. Even terug bij van Gerwen, daarna vier jaar ontwerper van bouwkranen en acht jaar bij AaDee kwam ik er achter dat ik weliswaar werktuigbouwkundige was, maar dat mijn hart uitging naar machinebouw en bouwkunde.” Ed is in de avonduren verder gaan leren en vond werk bij een ingenieursbureau in Veghel, waar hij uiteindelijk 30 jaar is gebleven. “Aanvankelijk in de machinebouw, maar men zocht mensen voor de bouwkundige kant dus ik heb toen een HTI-opleiding in Amsterdam gedaan naast mijn werk op de zaterdagen: een pittige tijd!”
NET OVER HET NETJE
Ed is een sportman in hart en nieren: hij zat al jong bij een wielergroep in Schijndel en later via het werk bij een wielerclub waarmee een aantal grote toertochten werd gemaakt. Maar dat is lang niet alles: “Zwemmen doe ik ook al vanaf mijn vroege jeugd; alle dagen lagen we in het zwembad. Daarnaast ben ik gaan hardlopen en heb ik een jaar of vijf aan triatlon gedaan. Hier in Loosbroek heb ik later samen met Jan de Wit een fietsclubje opgericht, waarmee we een paar jaar een lokale wielerronde organiseerden halverwege de jaren tachtig.” Zwemmen werd nooit opgegeven en Ed gaat daarvoor bij Zwemvereniging Gorgo al meer dan dertig jaar iedere zondagmorgen naar Uden, waarbij de koffie na afloop minstens zo belangrijk is. Na problemen met zijn rug, waarbij een zenuwbeschadiging is ontstaan, was het echter rond zijn 43e gedaan met het fietsen en hardlopen. Maar Ed blijft in actie: “We zijn twee keer in de week gaan tennissen en in Heeswijk was ik in de winter al begonnen met tafeltennis. Dat doe ik inmiddels ook alweer 30 jaar en sinds 9 jaar ben ik voorzitter van NON: Net over het Netje.” Ed lacht en er volgt een bekentenis: “Ik speel ook competitie en in alles met een bal ben ik redelijk goed!”
HANDEN UIT DE MOUWEN
Maar er schuilt nog meer (bestuurs)talent in de bescheiden ogende Ed: “Toen we hier kwamen wonen ben ik bij Symphonia gaan zingen, zat 12 jaar in het bestuur en daarbij ook 8 jaar in het schoolbestuur. We kregen twee jongens, dus dat werd voetballen en 8 jaar ben ik wedstrijdcoördinator geweest bij het jeugdbestuur van WHV.” Verder steekt Ed ook op winterse zaterdagen graag de handen uit de mouwen bij het IVN: “We snoeien van oktober tot maart alle bomen waar de gemeente niet bij kan, langs de dreven en onverharde wegen, vaak wilgen knotten. Ook bij de ontmoetingstuin van Dinther, soms voor particulieren, voor het Brabants landschap bij het kasteel, Zwanenburg etc. Een heerlijke actieve bezigheid in de frisse buitenlucht.” En dan is er nog de Heemkundekring, waar men dankbaar gebruik maakt van de interesse en eindeloze energie van Ed! Hij vervolgt: “Ik ben daarbij gegaan omdat ik erg geïnteresseerd ben in historie. Voor mezelf heb ik een stamboomonderzoek gedaan van de familie Wonders en een jaar of drie geleden een boek daarvan uitgegeven, waarbij ik ben terug gegaan tot 1400! Je ontdekt dan bijzondere dingen. Zo ligt een van mijn voorouders sinds 1625 begraven in de Sint Jan in Den Bosch, en was er – tot aan de oorlog – een hoofdonderwijzer Wonders hier in Loosbroek, die (verre) familie bleek te zijn.
“IK BEN IN ALLES MET EEN BAL REDELIJK GOED”
HELP MIJN MAN IS KLUSSER
In Dinther bij Heemkundekring de Wojstap zit Ed in een werkgroep die bezig is om alle kadastergegevens vanaf 1830 te digitaliseren tot in de jaren 1980. “Na twee jaar zijn we nu op de helft van dit project.” vertelt Ed trots. “Ik schrijf op dit moment een artikel over het Loosbroek van 200 jaar geleden, nog een mooi project!” Het is duidelijk: niks doen is er niet bij en Ed zul je niet op de bank voor de tv treffen. Alsof het nog niet genoeg is, houdt hij ook van klussen, met name houtbewerking. “Binnen heb ik oude kaaskasten verbouwd tot nieuwe kasten, en van eiken houten vloerplanken heb ik diverse meubels gemaakt.” Er staat een prachtig houten zitje in de tuin en voor Tiny is het duidelijk geen ‘help’ maar ‘hoera’ mijn man is klusser. Zijn zoons nemen die acties over: “We beginnen eraan en kijken wel wat het wordt. Ik maak graag een tekening en heb wat meer geduld voor het secure werk, dus er klinkt nog vaak: pa… wil je even helpen?” Zo weet Ed zijn dagen goed te vullen en hoopt dat nog lang vol te kunnen houden met zijn motto: “Als je e
Tekst: Mieke Bossers | Foto: Gido Boets