Riek Verwijst
‘Ik ben dik tevreden hier’
Riek Verwijst (89) woont al haar hele leven in Loosbroek en vindt ons dorp ‘het mooiste dierbare plutske wa ik nooit vergeten zal’ zoals gezongen wordt in ons Loosbroeks dorpslied.
Ze groeit op aan de Dorpsstraat op de boerderij waar nu nog steeds familie woont. “Toen ik zeven was ging ik naar de lagere school en daar heb ik zeven jaar op gezeten waarvan vijf jaar in oorlogstijd, dus dan witte het wel. Je was te jong om het allemaal te begrijpen maar ik weet nog dat er armoede was en als je thuis boer was dan had je nog wat in de moestuin,” herinnert Riek zich. “Toen mijn broer Kees werd geboren moest ik thuis meehelpen met het vegen van de herd, bedden opmaken en de vuile was wassen met het wasbord. Ook moest ik achter meehelpen met het melken van de koeien, het oogsten van rogge en haver en schoffelen. Dit ben ik blijven doen totdat de volgende in ons gezin oud genoeg was en van school kwam om te helpen. Daarna ging ik in gezinnen helpen die hulp nodig hadden zoals bij Dorus de Mol waar zes van de elf kinderen werden geboren in de tijd dat ik daar hulp was. Ik ging ook nog twee dagen in de week naar de Landbouw Huishoudschool en heb daar naaiwerk geleerd, maar het beste vak was rekenen. Ik weet nu nog alle datums en jaartallen uit mijn hoofd.”
DE VISKOPPEN
Riek leerde haar man kennen tijdens het dansen in de Lunenburg en toen ze trouwden bouwden ze een huis aan de Krommedelseweg. “Ons vadder had een stuk grond en vier keinder bouwden daarop een eigen huis.” Samen krijgen ze vier kinderen Marion, Antoinette, Rianne en Marco. “Toen onze kinderen op de lagere school zaten hadden we een hele leuke buurt met allemaal jonge gezinnen en liepen we mee met onze carnavalsclub ‘De Viskoppen’ in de carnavalsoptocht. Na afloop naar de prijsuitreiking in De Wis en samen afsluiten bij café Pennings. Vroeger heb ik ook heel veel truien gebreid voor de Wol Federatie in Den Bosch. Met mijn eigen breimachine breidde ik kinder- en herentruien volgens een bepaald patroon. Als ze allemaal klaar waren brachten we ze in een grote doos achterop de brommer naar Den Bosch. Op de terugweg nam je nieuwe konen mee zodat je thuis weer aan de gang kon.”
ZATERDAGAVOND
Vijfenveertig jaar heeft Riek gezongen bij het Kerkkoor van Loosbroek waar zij ook penningmeester was. “We zongen vroeger bij alle huwelijksmissen, uitvaarten en jubilea en ik kwam daardoor soms wel drie keer in de week in de kerk. Nu kijk ik elke zondag de Eucharistieviering op tv en deze kijk ik van A tot Z, want in de Loosbroekse kerk hebben ze niet elke week een priester meer en zijn er alleen nog woorddiensten en op tv kijken is net zo hendig.” Elke woensdagmiddag sluit Riek aan bij de ontmoetingsmiddag in De Wis. “Het is een heel gezellig clubje. We beginnen met sporten en dan koffie drinken, een spelletje en dan een potje kaarten. Ik ben heel goed tevreden en ben blij dat ik nog van alles kan zoals meedoen met activiteiten van de Zonnebloem of de KBO. Op zaterdagavond rikken met de familie is toch echt wel het hoogtepunt van de week.”
GROTE GROENTETUIN
Riek kookt nog iedere avond een potje eten voor zichzelf. “Vroeger aten we uit eigen tuin. Ik heb heel lang een grote groentetuin gehad waarin ook onze kinderen meehielpen. In het najaar hing je de snijbonen te drogen zodat je de zaden weer kon gebruiken in het voorjaar. Dan hoefde je geen nieuw zaaizaad te kopen. Na de oogst gingen de groentes in de diepvries. Nu haal ik mijn boodschappen altijd bij John. De tijd is veranderd net als het dorp en dat is ook prima. Waar je vroeger nog iedereen kende in Loosbroek, ken je nu bijna niemand meer, het dorp is gegroeid en er woont een hele nieuwe generatie. Zo hoort het ook. Maar voor mij is er gelukkig nog genoeg te doen en ik hoef ook niet meer, ik ben dik tevreden hier.”
Tekst: Chantal Kanters | Foto: Miriam van Dijk