Truus Lunenburg
‘Als je je hele leven hebt gewerkt, mag je ook wel een keer blijven zitten’
Truus Lunenburg-van Aarle is wat je noemt een “bijna Loosbroekse”: ze werd in 1960 geboren tussen Heesch, Vinkel en Loosbroek in: een oorsprong op een driesprong!
We hadden wel een vaste telefoonlijn van Loosbroek, hoorden bij de gemeente Heesch en gingen in Vinkel naar school,” vertelt ze. Ondanks dat Truus nog helemaal niet oud is, wekken haar jeugdverhalen wel die indruk: “We woonden met een gezin van negen kinderen op een echt oude boerderij aan een lang zandpad, waar verder niemand kwam. Er lagen geen leidingen en er was geen stromend water, geen elektriciteit, helemaal niks! Met een handpomp moesten we water oppompen voor dagelijks gebruik. We hadden een lamp maar geen stopcontacten en geen riolering. Pas toen ik 10 was werd er een nieuwe bungalow bij de boerderij gebouwd en kregen we licht, stromend water en andere luxe.”
Gehuwdenbal
Of ze mee moest werken thuis? Jawel: Truus hielp met aardappelen rapen en hooi binnenhalen, en haar oudere zussen moesten met de was helpen. Gelukkig was er genoeg vrije tijd over met onder andere een fijn zwembadabonnement in Nistelrode. De lagere school doorliep Truus in Vinkel en het vervolg was de huishoudschool in Den Bosch: Al snel kwam Loosbroek in beeld: “Rond mijn 13e begon ik met poetsen hier op de basisschool en vanaf mijn 15e ging ik al met vriendinnen uit in Loosbroek. Mooie tijd uit mijn tienerjaren waren de feestjes(fuif) in ‘het kietje’, een schuurtje waar nu Wim Roefs woont. Ik leerde jong en snel mijn man Cor kennen, die achter de bar bij het Lunenburgse Gehuwdenbal werkte. Later kwam ik bij de schoonmaakploeg en daarna hielp ik mee in de huishouding. Zo heb ik van mijn 15e tot 2002 bij Cor’s neef Willie gewerkt.”
Bejaardenwoninkje
Intussen werd het op zaterdagen minder druk bij Lunenburg en ging de discotheek op zondagavond dicht, dus toen zijn Truus en een aantal collega’s in Heeswijk bij Laverhof begonnen. Over het wonen in Loosbroek vertelt Truus: “In 1982 zijn we getrouwd en eerst hebben we in een bejaardenwoninkje in de Jan Dobbelsteenstraat gewoond, omdat er op dat moment niets anders te krijgen was. Na twee jaar kregen we in de Donatusstraat een huurhuis, waar we 20 jaar gewoond hebben en in 2002 hebben we dit huis aan de Molenhoeven gekocht. Zo gek dat we hier ook alweer zo lang wonen, het voelt nog als een nieuw huis! Maar als er iets kapotgaat en je kijkt op de bon dan besef je ineens: och ja het is allemaal ook al meer dan 20 jaar oud!”
Brievenbussen
Truus en Cor kregen drie jongens: Marco, Thijs en Roel, die inmiddels allemaal het huis uit zijn maar in de buurt zijn gebleven. Hierdoor is het mogelijk om op donderdag op hun drie kleinkinderen te passen – Noud (5), Dana (4) en Ize (2) – met als hoogtepunt het avondeten met de complete familie. Mocht je Truus zelf niet goed kennen, dan is ze misschien toch een bekend gezicht omdat ze al bijna 30 jaar de MooiBernhezekrant rondbrengt: “ Ik doe mijn rondje te voet, tegenwoordig vaak met de kranten in de wandelwagen en de kleinkinderen er lopend naast, want het is meteen een leuke bezigheid met hen.” Deze ogenschijnlijk eenvoudige taak kent ook zijn obstakels: “Je moet goed uitkijken bij die stugge brievenbussen in de deur, dat je niet met je vingers vast komt te zitten. Geef mij maar die groene met een klepje, die aan de weg staan.” lacht Truus.
Paul de Leeuw
Sportief is ze ook: na handbal is Truus op haar 17e in Loosbroek bij het voetbal gegaan, waar ze tot haar 44e actief gespeeld heeft: “Er waren toen wel drie damesteams in Loosbroek!” Voetbal blijkt een rode draad: het hele gezin voetbalt, zelfs het oudste kleinkind al. Het zette het gezin Lunenburg ook in de spotlights: “We waren in 1999 alle vijf met een eigen team kampioen geworden en toen werden we gebeld door de assistente van Paul de Leeuw of wij op tv in zijn show wilden komen. Ik twijfelde: hij kon je immers goed in de zeik zetten. Toch zijn we naar Hilversum gegaan en Paul de Leeuw stak wel een beetje de draak met ons, maar het bleef netjes. Leuk om zoiets mee te maken.”
Flessenwarmer
Wat viel en valt er zoal te vieren in Loosbroek? Truus: “We zijn altijd uitgebreid naar de carnaval geweest, met de kinderen, die het niet met de paplepel maar wel met de fles kregen ingegoten: een flessenwarmer mee en dan op zoek naar een stopcontact, nog eens iets anders dan de magnetrons van tegenwoordig.” Elke ochtend om 6 uur zit Truus al op de fiets: “Eerlijk is eerlijk: dat breekt me wel eens op en ik ga dan ook stoppen met werken komende zomer. Ik geloof nooit dat ik me ga vervelen: eerst eens hier thuis opruimen, de naai- en reparatieklusjes voor de (klein) kinderen uitbreiden, wandelen, fietsen, en ach, als je 65 bent en je hele leven hebt gewerkt, mag je misschien ook wel eens gewoon een keer blijven zitten.”
Tekst: Mieke Bossers | Foto: Wim Roefs