Dennis Schouten
‘Ik geniet toch het meest van mijn mooie gezin’
Dennis Schouten woont samen met Fieke en hun kinderen Renske (11), Diek (9) en Abe (4) aan de Bergmolen. Dennis groeide op aan de Donatusstraat. “Ik was een vrolijk en energiek mannetje en speelde graag buiten. Op de zwarte bergen of in de speeltuin bij ons voor. Maar ik was vooral heel veel bezig met een bal. Bij WHV, op het veldje of gewoon thuis in mijn eentje tegen de muur, waar ons pap dan op het hekje vaak naar zat te kijken.”
Het vele voetballen wierp zijn vruchten af en zijn talent bleef niet onopgemerkt. “Ik kwam in het kringteam van Meijerij en later in de Brabantse selectie. Ik weet nog dat ik een brief kreeg van het Brabants team met daarop alle spelers en de clubs waar ze speelden. Een mooi gezicht was dat; 6x PSV, 3x NAC, zo nog wat meer en helemaal onderaan; 1x WHV; Dennis Schouten,” lacht Dennis. Op zijn 13e werd Dennis gescout voor Willem II en PSV. De keuze viel op PSV, waar Dennis al zijn hele leven trouw supporter van is. Voetballen bij PSV betekende ook een overstap naar een andere school. “Daar ging ik dan, mijn koksspullen voor de banketbakkersopleiding mee, mijn voetbaltas achterop en zo in mijn eentje op de fiets naar Dinther, om daar de bus te pakken naar Eindhoven. Overdag naar school, daarna huiswerk maken en dan op naar de Herdgang. Mijn maatje en ik waren er vaak al vroeg en konden zo nog weleens kijken naar een potje kaarten van PSV’ers als Ronaldo. Ik heb er een prachtige tijd gehad en heb er vooral ook al vroeg geleerd wat mentaliteit en discipline is.”
FANATIEK
“Helaas kwam de overstap naar de senioren voor mij net te vroeg en kon ik niet bij PSV blijven. Daar baalde ik toen ontzettend van, maar ik zette mijn schouders er weer onder en ging naar TOP Oss. Daar heb ik twee jaar professioneel gespeeld en daarna vier jaar hoofdklasse, vervolgens ging ik naar JVC Cuijk waar ik 10 jaar heb gevoetbald. Ik ben altijd een fanatieke speler geweest. Ik dronk nooit als ik de volgende dag moest voetballen en zorgde ervoor dat ik fit op het veld verscheen. Nadat ik stopte met voetballen bij JVC was ik een jaar assistent trainer naast Erik Meijers. Ook dat vond ik geweldig om te doen, maar ik merkte dat het ontzettend veel tijd kostte en ik wilde graag meer thuis zijn bij mijn gezin.” Op dit moment voetbalt Dennis weer bij zijn oude club WHV. “Supergezellig! Ik denk dat elke man wel weet hoe dat gaat; de slappe klets in de kleedkamer, gezellig met zijn allen naar de kantine.” Dennis geeft ook training aan de JO9-1, het team van zijn zoon Diek. “Het is een mooi clubje. Ik geniet ervan om die jonge jongens iets te leren en het is mooi om te zien dat dat zijn vruchten af werpt. Ik ben een fanatieke trainer, maar zorg er wel altijd voor dat ik ze positief stimuleer. Ik denk dat daar ook mijn kracht ligt.”
EIGEN BEDRIJF
In januari van dit jaar begon Dennis zijn eigen bedrijf. Hij maakt eiken meubels zoals vensterbanken, traptredes en tafels. Maar hoe kom je van de banketbakkersopleiding naar meubelmaker? Dennis vertelt: “Ik wilde in mijn laatste jaar een leer-werk traject doen, maar helaas was er geen stageplek beschikbaar en dat betekende dat ik ook niet verder kon met de opleiding. Thuis zitten vond ons mam geen optie en dus ging ik naar het uitzendbureau en kwam zo bij Van Riel betonbouw terecht. Een ontzettend leuk bedrijf en mooi werk, maar ook fysiek zwaar. Ik kreeg steeds meer last van mijn rug en toe ik er flink doorheen ging besloot ik dat het tijd was voor iets anders. Ik ging aan de slag bij Herso en volgde een avondcursus tot machinaal houtbewerker. Ik heb er tien jaar gewerkt toen het toch begon te kriebelen. Houthandel Jacobs had me al meerdere keren benaderd en ik besloot uiteindelijk de overstap te maken. De taken waren heel divers en ik werkte in een leuk team. Ze hebben me ook weleens gevraagd om op kantoor te werken, maar dat is niks voor mij. Ik moet met mijn handen bezig zijn. In de corona-tijd ging ik twijfelen; is dit wel wat ik wil. Toen alles weer gewoner werd dacht ik: ‘En nu weer door’, maar ik kon het gevoel niet los laten. Ik deed al eens wat klussen voor vrienden en bekenden en toen Abe naar school ging en onze vaste oppas stopte dacht ik: ‘dit is het moment’ en ik heb er absoluut geen spijt van. Ik heb plezier in mijn werk en heb door de jaren heen een mooi netwerk opgebouwd, waar ik nu de vruchten van pluk. Van banketbakker, via beton naar hout, als je vooruit wilt dan kom je er wel en vind je iets dat bij je past. Mijn eigen bedrijf geeft me veel vrijheid en ik heb er dan ook bewust voor gekozen om meer thuis te zijn bij de kinderen. Ik breng de kinderen elke dag naar school, op dinsdag- en woensdagmiddag ben ik bij de kinderen en af en toe ga ik lekker thuis lunchen met Fieke. Want naast mijn leuke werk en alle andere dingen die ik doe geniet ik toch het meest van mijn mooie gezin!”
Tekst: Cindy van Haaren | Foto: Wim Roefs