José Hoezen
‘We waren altijd al echt feestneuzen’
Ze woonden maar twee straten bij elkaar vandaan in Oss. De jeugdliefdes José en René en hadden er toen nog geen idee van dat een groot deel van hun leven zich af zou gaan spelen in dat kleine dorpje zo’n twaalf kilometer verderop. José kreeg samen met René drie kinderen; Linda, Bart en Anke en is de trotse oma van zes kleinkinderen, waarvan de oudste 12 is en de jongste drie. “Ik leerde René kennen via mijn broer, van wie hij een goede vriend was,” begint José. “Na onze trouwerij in 1980 settelden we ons in Heesch, waar ons Linda en Bart zijn geboren. Anke is geboren in Loosbroek. René werd namelijk directeur op de Sint Albertus school en voor die functie was het een vereiste dat we naar Loosbroek verhuisden. Ik heb er geen moment spijt van gehad; de Jan Dobbelsteenstraat is mijn thuis. Vanaf dag één voelde ik me in ’t dorp geaccepteerd en ik heb het er nog altijd enorm naar mijn zin.”
LES VAN PAPA
“De kinderen hebben alle drie les gehad van René. René vond dat fantastisch. De kinderen vonden het weleens lastig. Papa wist natuurlijk altijd meteen alles. René ging bijvoorbeeld ook mee op schoolkamp en dan was het toch wel lastig, wanneer je stiekem naar de jongens wilde sluipen en papa op de gang lag,” lacht José. “Die school, de kinderboerderij en alles eromheen, dat was alles voor René! Zelfs toen hij in 2011 overleed leek het wel of hij er rekening mee hield. Hij overleed in het laatste weekend van de basisschoolvakantie, vlak voor de eerste schooldag. Alsof hij wachtte tot de kindervakantieweek afgelopen was,” vertelt José. “De school heeft ook een heel bijzonder plekje in mijn hart gekregen. Toen René er directeur was, deed ik er ook allerlei werkzaamheden. Na het overlijden van René ben ik er een jaartje tussenuit geweest, maar ik wilde er al gauw weer terug. Het is zo’n ontzettend fijn team, ik ben er na het overlijden van René zo fantastisch door opgevangen. Een deel van het team is er nog steeds en ook met de nieuwe teamleden kan ik het goed vinden. Het voelt voor mij ook echt als ‘mijn’ school.”
VRIJWILLIGERSWERK
“Ik heb vanuit heel Loosbroek veel steun ervaren na Renés overlijden. Heel bijzonder om te zien hoeveel mensen er bij de uitvaart aanwezig waren en ál die kinderen langs de weg met ballonnen, zo ontroerend. Ook mijn vrienden en familie zijn er echt voor me geweest. En mijn kinderen natuurlijk met hun aanhang, daar heb ik het zo mee getroffen. Natuurlijk is het moeilijk geweest en dat is het soms nog, maar we doen het goed. René zou zo trots op de kinderen en op onze prachtige kleinkinderen zijn geweest. We waren altijd al een hecht gezin, maar onze band is nog sterker geworden.” René zag de school als middelpunt van Loosbroek en Loosbroek als één geheel. Hij was heel fanatiek bij verschillende stichtingen; Jeugdwerk, de Wis, Stal Bertus en bracht al die dingen ook graag bij elkaar. “Ik vind het een mooie gedachte om een deel van zijn werk voort te zetten. En daarbij hou ik ervan om lekker bezig te zijn! Zo zit ik in het bestuur van Stal Bertus, dat inmiddels al 30 jaar bestaat en heb ik jarenlang vrijwilligerswerk gedaan voor stichting Jeugdwerk. Wat hebben we veel mooie dingen georganiseerd voor de Loosbroekse jeugd; de sprookjestochten door het dorp, de droppings. Het was een fantastische tijd, maar vorig jaar ben ik ermee gestopt en heb het met een heel gerust hart overgedragen aan een nieuwe generatie.”
SPORTVROUW
Mooie herinneringen heeft José ook aan carnaval. “We waren altijd al echte feestneuzen, René en ik, we waren niet bij een vereniging ofzo, maar wel echt carnavalsvierders. In 1999 werd René prins carnaval en sloten we ons aan bij de Stichting. Ons Bart trad 2,5 jaar na het overlijden van René in zijn voetsporen als Prins Carnaval, dat was moeilijk, maar ook ontzettend mooi en bijzonder. Bij Stichting Carnaval HDL heb ik met veel plezier jarenlang de dansmariekes begeleid. Ik heb altijd veel voldoening en plezier gehaald uit het doen van vrijwilligerswerk.” Tegenwoordig is José naast het vrijwilligerswerk voor Stal Bertus en het werken op school ook druk als oppas oma. “Daar geniet ik zo enorm van. Je bouwt zo’n mooie band op met je kleinkinderen.” En ze is fanatiek sportster geworden. “Begin 2020 ging de knop om. Ik voelde me niet meer fijn in mijn lijf en ging naar de sportschool, waar ik ook voedingsadvies kreeg. Inmiddels ben ik 26 kilo kwijt en sport ik élke dag. Ik zou het ook echt niet meer willen missen. Nu de sportschool vanwege corona dicht is, wandel ik elke dag een uur. Ik zit lekker in mijn vel, niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk. Het gaat goed met me en ik geniet van het leven,” besluit José met een grote glimlach.
Tekst: Cindy van Haaren. Foto: Wim Roefs.