Alex de Mol
‘Ik vind het leuk om de jeugd beter te maken’
Alex groeide op in de Donatusstraat en woont sinds juni van dit jaar aan ’t Vunderke. Alex heeft twee dochters, Senna van 18 en Ninthe van 16, is getrouwd met Jessica en samen hebben ze een zoon, Jesper van 11. “Ik was vroeger niet de hendigste,” begint Alex. “Ik deed waar ik zin in had, voetballen, hutten bouwen, maar weinig aan school. Ik hield van techniek en heb technisch inzicht, daarom koos ik voor de LTS. Ons pap was schilder, maar hield me altijd voor; ‘Je moet geen schilder worden, met die stinkverf.’ Ik werkte een tijdje in de autotechniek en installatie maar koos uiteindelijk toch voor het schildersvak. Inmiddels werk ik alweer 10 jaar met veel plezier voor mezelf, samen met mijn vrouw Jessica.”
MAATJE
Alex verloor al jong zijn vader. “Ik was 25 toen ons pap overleed. Hij was echt mijn maatje. Stond altijd langs de lijn bij het voetballen, we werkten samen en gingen samen naar Ajax. Omdat hij zo jong overleed werd ons motto ‘zodra je geboren wordt is het aftellen begonnen’ en dus moet je er elke dag wat van maken. Ik denk nog vaak: wat zou ons pap ervan zeggen. Het gemis wordt versterkt nu ons mam er ook niet meer is.” De moeder van Alex overleed vorig jaar november. “We hebben daarna haar huis gekocht. En dat is wel even dubbel. Hier zaten we elke zondag met z’n allen aan de friet en hier is ze ook gestorven. We hebben een boel verbouwd, het wordt steeds meer ons plekje.”
SAMEN OP PAD
Naast schilderen en klussen is Alex druk met voetbal. “Ik voetbal in de zaal. Kleine ruimtes dat ligt me wel. Tegenwoordig ben ik keeper, maar wel een meevoetballende. Ik ben de enige veteraan in ons team, maar heb er nog altijd veel lol in. Ook ga ik graag naar Ajax. We zijn met een groep van negen uit Loosbroek, waaronder mijn broer Patrick. We zitten verdeeld over het stadion, maar gaan wel samen op pad. Ik heb twee kaarten, een voor mezelf en voor Jesper en Ninthe.” Toch vind je Alex vooral op de velden van WHV. “Ik train het team van Jesper en de dames. Ik vind het vooral leuk om de jeugd beter te maken. Ik heb zelf ooit training gehad van Wiel Coerver, een grote inspiratiebron. Die oefeningen doen we nu nog. Trainen is vooral dingen 100x herhalen. Voor sommigen tot vervelens toe. Maar gelukkig zijn ze hartstikke trots als het dan uiteindelijk lukt. Ik weet nog dat een van de jongens er niet goed van werd dat hij van mij keer op keer met links moest schieten. Toen hij met het eerste mee moest doen schoot hij met links in de kruising. Hij kwam naar de zijlijn, waar ik stond te kijken en riep: dat heb ik van jou geleerd!”
Tekst: Cindy van Haaren. Foto: Maddelon Dekkers.