Yvonne Schouten
‘Niks mooier dan het begeleiden van mijn bijzondere kinderen’
Yvonne Schouten leerde in 2004 haar man Theo kennen, samen verhuisden ze naar de Krommedelseweg en trouwden in 2005. Nog geen jaar later werd de oudste van hun drie zonen geboren. Het begin van een leven vol van liefde, maar ook vol zorgen. Jelle werd bijna 15 jaar geleden geboren met het syndroom van Down en een ernstige hartafwijking. Yvonne vertelt: “Vooral in de eerste maanden gingen we ziekenhuis in ziekenhuis uit met Jelle.” Een jaar later werd Rick geboren, een kerngezonde baby. Maar al snel begon hij heel veel te huilen en bleef dat tot zijn kleutertijd doen. “Pas toen kwam de diagnose; PDDNOS (een autismespectrum stoornis), een genafwijking en ADHD. Zijn broertje Thijs was juist een hele rustige, tevreden baby. Op de peuterspeelzaal bleek dat Thijs een verstandelijke beperking heeft.” Het dagelijkse leven van Yvonne bestaat vooral uit zorgen en staat bol van de pictoborden, timers en schema’s. “Ik begeleid al onze kinderen naar hun eigen behoefte en we doen veel activiteiten samen. Koken, spelletjes, hele gewone dingen eigenlijk. Het is bij ons alleen heel belangrijk dat ik echt álles plan; activiteiten, maar ook eet- en rustmomenten. Vooral Rick heeft veel structuur nodig.”
GENIETEN
Haar man Theo stort zich op zijn werk en is weinig thuis. “De zorg voor ons gezin komt echt op mij neer. Dat is soms zwaar, maar ik ben sterk,” zegt Yvonne overtuigd. “Overdag heb ik weinig tijd voor mezelf, maar ‘s avonds probeer ik bij te tanken. En ik krijg juist veel energie van het samenzijn met mijn jongens. Ik geniet echt van de kleine dingen; samen naar Ikea en een ijsje eten bijvoorbeeld. Op vrijdag haal ik de jongens uit school en kan het genieten beginnen. Telefoon aan de kant en er bewust zijn voor de jongens. Ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb gehad volledig voor de jongens te kunnen zorgen. Dat maakt me trots. Er is niks mooiers dan deze bijzondere kinderen te mogen begeleiden naar hun eigen ik. Ik hoop dat ze opgroeien tot gelukkige volwassenen en me later in het bejaardenhuis komen opzoeken,” lacht Yvonne, “tegelijkertijd is dat later ook hetgeen wat me bang maakt. Wie zorgt er straks voor hen als wij er niet meer zijn?”
AANSPRAAK
Er staan de nodige veranderingen voor de deur. Thijs gaat volgend jaar naar de middelbare school en Jelle gaat binnenkort bij buro Lima in Heeswijk-Dinther wonen. Rick woont daar al vijf dagen per week. “Ik zou Jelle liever nog langer thuishouden. Maar we willen graag dat Jelle en Rick op dezelfde plek gaan wonen en willen niet riskeren dat er straks geen plek meer is bij Lima. Het liefste zou ik ons huis ook oppakken en daar vlakbij neerzetten. We hebben een fijn huis en een fijne buurt, maar verder heb ik helemaal niks met Loosbroek, dan ben ik liever dichterbij de jongens. Maar wie weet, krijg ik wat meer aanspraak naar aanleiding van dit interview,” besluit Yvonne.
Tekst: Cindy van Haaren. Foto: Tamara van Krieken