Peter Rovers
‘Voor de liefde naar Loosbroek’
Peter Rovers (63) is geboren en getogen in Mariaheide en totdat hij in 2020 naar Loosbroek kwam woonde hij in Udenhout. Daar werkt hij al 35 jaar bij Zorginstelling Prisma, een organisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Hij heeft altijd in de zorg gewerkt, maar de laatste jaren begeleidt hij cliënten in de tuinploeg. “Vroeger was er het begrip autist wel, maar men dacht toen dat autisten allen met dezelfde behandeling geholpen waren. Nu weten wij dat er veel individuele verschillen zijn. Ik werkte altijd met mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag, dus wanneer er problemen zijn met cliënten dan ligt het meestal bij de begeleiding. Na al die tijd begon het werken met deze cliënten me zwaar te vallen. Dus toen er een paar jaar geleden een plek vrij kwam bij de tuingroep ben ik overgestapt. Zo werk ik nog steeds met cliënten, maar op een meer ontspannen manier.”
LUNENBURG
Door Hanita Bosch kwam hij in Loosbroek terecht. Peter kende haar nog van vroeger, van uitgaan in Lunenburg. En hij was haar nooit vergeten. “We waren elkaar uit het oog verloren, maar een jaar of 6 geleden hoorde ik via mijn zus dat Hanita, net als ik, ook alleen was en toen heb ik contact gezocht. Het klikte en wij wilden samen verder. Onze kinderen spelen hierin een grote rol, en dat loopt heel soepel. We zijn nu een samengesteld gezin en de kinderen (met aanhang) schuiven regelmatig aan. Soms zitten wij met z’n tweeën aan tafel en soms ook met 6 of 9 man. Gezellig.” Inmiddels wonen Peter en Hanita sinds januari in hun nieuwe huis aan de Schaapsdijk. “Ik heb korte tijd bij Hanita in de Jan Dobbelsteenstraat gewoond, toen ik mijn huis in Udenhout had verkocht. Het was onze bedoeling om samen iets in Loosbroek of omgeving te kopen of te bouwen. En na wat zoeken viel de keuze op de kavel aan de Schaapsdijk en hebben wij hier gebouwd.”
FEYENOORD
En hoe het is om in Loosbroek te wonen? “Ik ben bij de Kerncommissie gegaan om mensen en Loosbroek te leren kennen. Door corona heeft veel op een laag pitje gestaan. En ik had gehoopt dat de tennisvereniging van de grond was gekomen, want daar leer je ook weer mensen kennen. En natuurlijk is het lekker om een potje te tennissen. Maar ik kan mij goed vermaken hoor, met alle klussen die nog moeten gebeuren en met tuinieren. Én met Feyenoord! Ik ben al sinds 1969 fan. Zij wonnen als eerste de Europa- en wereldcup in 1970 en dat raakte mij. Sindsdien ben ik supporter. Ik kijk het liefst ongestoord in mijn eentje naar hun wedstrijden op tv. De liefde voor die club zit erin en die krijg je er niet meer uit!”.
Tekst: Wietske Piek. Foto: Maddelon Dekkers.