Anton Josemanders
‘We stonden vaak om 5 uur al op de mert, verhandelde een kip of konijn en gingen daarna door naar school.’
Anton Josemanders werd 51 jaar geleden geboren in Gassel, op 2-jarige leeftijd verhuisde hij naar de Dorpsstraat in Loosbroek, waar hij vandaag de dag nog steeds woont. “Ruim 23 jaar geleden verbouwden we het achterhuis van de boerderij van mijn ouders tot woonhuis en daar ben ik met mijn toenmalig partner gaan wonen. We kregen vier prachtige kinderen: Stien, Teus en de tweeling Toon en Gert. Een half jaar nadat ons huis klaar was, overleed ons pap. Gelukkig woont ons mam wel nog steeds naast ons en doet nog veel voor ons. Na de scheiding had ik geen wasmachine meer, maar omdat ons mam toch de was voor ons wilde doen, was een nieuwe kopen niet nodig,” lacht Anton.”
Handel op de mert
Toen Anton de basisschool verliet, wilde hij graag boer worden. Dus de schoolkeuze viel op de LAS in Den Bosch. “Door weer en wind op de fiets, samen met m’n kameraad Bart. Gelukkig konden we ook soms met de auto, als de vader van Bart naar de mert in Den Bosch moest.” Dat was dan wel vroeg opstaan voor de jongens. “We stonden dan om 5 uur al op de mert en keken hoe Bert aan het werk was en soms verhandelde we zelf een kip of konijn en gingen daarna door naar school.” Na de LAS koos Anton voor een opleiding tot machinist en bouwde hij een succesvolle loopbaan als loonwerker op, met een voorkeur voor het werken op de kraan. Tot Anton in 2007 de stoute schoenen aantrok en besloot voor zichzelf te beginnen. “Voor het leegtrekken en het omspitten van tuinen of het maaien van sloten kunnen mensen bij mij terecht”, vertelt Anton.
Bezet
Tot een half jaar terug was Anton vaak bij Kerkzicht te vinden. “Voor of achter de bar, het is er altijd gezellig.” Tegenwoordig komt hij er niet meer zoveel, want naast een drukke baan en druk gezin is Anton nu ook druk in de liefde. Zijn vriendin Carmen leerde hij kennen op een feestje van zijn neef. ”Eigenlijk was ik wel een beetje klaar met daten en ik was dan ook niet meer actief op zoek. Je kan wel zeggen dat Carmen mij heeft versierd. Ik stond met een oom te buurten toen er twee dames kwamen vragen of er nog vrijgezellen in de Josemanders-familie waren. We keken wat rond en de eindconclusie was dat er weinig keus was, alleen ik. En je raadt het al: we raakten aan de praat en het bleek echt te klikken.”
Op oorlogspad
Naast Carmen heeft Anton een fijne vriendengroep waarmee hij al sinds de basisschool bevriend is. “We zien elkaar nog steeds regelmatig, zo gaan we jaarlijks in september op mannenweekend en in mei op ‘oorlogsweekend’. Dat klinkt heel ruig, maar dat valt wel mee”, zegt Anton lachend. De vrienden gaan dan naar een gebied met veel oorlogshistorie, zoals Normandië, Polen of Berlijn. “Voorheen hadden we op donderdag ook nog wekelijkse kaartavonden met wat vrienden, in de tijd dat Revival om 23.00 uur nog snacks thuis kwam bezorgen. Twee vielen er af want die moesten op donderdag gaan biljarten en daar was ik er dus eentje van. Vorig jaar zijn we met ons biljartteam Nederlands kampioen C3 geworden.” Dit komt niet door de fanatieke training van de heren volgens Anton. “We hebben waarschijnlijk net iets meer geluk dan de anderen, want we oefenen nagenoeg nooit!”
Tekst & Foto’s: Miriam van Dijk