Nygel bosch
‘Als je samen iets oppakt, krijg je dingen echt voor elkaar’
Nygel Bosch (32) woont samen met zijn vriendin Jody (30) en hun zoontje Milan (geboren op 17 maart) in de Donatusstraat. “2,5 jaar geleden kochten we dit huis. We zagen meteen de vele mogelijkheden, maar uiteindelijk gaf de prachtige ligging de doorslag: met de speelen parochietuin recht voor de deur.
We hebben het huis helemaal naar onze eigen smaak verbouwd en ingericht. En dat in slechts 3,5 maand tijd. Er kwam namelijk al snel een bod op ons oude huis. Super fijn natuurlijk, maar daardoor moest alles ineens in een razend tempo. Maar het is gelukt – en we zijn ontzettend blij met het eindresultaat. Vorig jaar pakten we ook de tuin aan en nu is het echt helemaal naar ons zin. Zeker met de komst van Milan is dat extra fijn.”
“Alle clichés over vader worden zijn helemaal waar,” vertelt Nygel. “Het is echt een verrijking. Geweldig, zo’n klein mensje van ons samen. Hij is er pas zo kort, en toch voelt het nu al alsof het nooit anders is geweest.” Toch is het voor Nygel en Jody ook een emotioneel dubbele tijd. “Milan is precies twee weken na het overlijden van mijn moeder geboren,” vertelt Nygel. “Al aan het begin van de zwangerschap dachten we: ze gaat de geboorte van ons kind niet meer meemaken. In augustus vorig jaar ging het zelfs zo slecht met haar gezondheid, dat we al met elf weken zwangerschap afscheid moesten nemen.
Mijn moeder werd naar huis gebracht om met palliatieve zorg thuis te overlijden. Dat zou een kwestie van dagen of hooguit weken zijn, dachten ze. Wonderbaarlijk genoeg krabbelde ze toch weer op en heeft ze uiteindelijk nog bijna de hele zwangerschap meegemaakt. We dachten op het einde dat ze de geboorte toch nog mee ging maken. Maar twee dagen voor de bevalling zou worden ingeleid – in de hoop dat ze haar kleinzoon nog zou gaan ontmoeten – overleed ze toch vrij plotseling. Dat kwam hard aan bij ons, zeker omdat ze er zo naar toe leefde. Ik ben blij dat we haar het geboortekaartje nog hebben kunnen laten zien, met daarop zijn namen: Milan Gretha. Ze was apetrots. Het was een heel mooi en emotioneel moment waar ik nu extra dankbaar op terugkijk. Ook op de afscheidsdienst in Lunenburg kijk ik met een goed gevoel terug. Je gunt je moeder natuurlijk een waardig afscheid en volgens mij is dat gelukt. De aanwezigheid van zoveel familie en vrienden heeft ons echt goed gedaan.”
THUIS BIJ SPORTCLUB LOOSBROEK
ygel is vaak te vinden op het sportpark, hij zit in de voetbalcommissie, is als wedstrijdsecretaris verantwoordelijk voor alles rondom wedstrijdzaken en leider van het 4e elftal, waar veel van zijn vrienden ook actief zijn. “Zelf speel ik helaas niet meer: vorig jaar heb ik mijn voorste kruisband en meniscus gescheurd tijdens een wedstrijd. Ik heb voetballen nog niet helemaal opgegeven, maar ik ben inmiddels al weer anderhalf jaar aan het revalideren dus het wordt een lastig verhaal, ben ik bang. Gelukkig lukt het wel om te tennissen en hebben we sinds kort drie prachtige tennisbanen op het sportpark, zo kan ik dus toch nog sportief actief blijven.
Ik ben zelf al een aantal jaren actief in de tenniscommissie en ben hartstikke trots op wat we uiteindelijk hebben bereikt. Het realiseren van een tennispark in ons dorp was echt een project van de lange adem, maar ons geduld werd gelukkig beloond. Inmiddels hebben we bijna 120 leden, zijn er tennislessen, hutselavonden en is er een interne competitie. En dat terwijl er aanvankelijk door sommigen best sceptisch gereageerd werd vanwege het teruglopende ledenaantal bij omliggende clubs. Ik ben er ook van overtuigd dat het een goed keuze is geweest om als één sportclub verder te gaan: voetbal, korfbal, tennis en nu ook de fietsers van de Lekke Tube. Het voelt ook echt als één club en het laat maar weer zien wat je met de inzet van veel vrijwilligers kan bereiken. Het is
Dat klinkt als veel werk. “Dat is het misschien ook wel, maar ik doe het met alle liefde en plezier,” zegt Nygel. “Ik krijg er energie van én ik vind het belangrijk. Als je samen iets oppakt, krijg je dingen echt voor elkaar.” Naast al deze bezigheden moet er natuurlijk ook gewerkt worden, dat doet Nygel inmiddels alweer vier jaar als Adviseur Onderwijs bij Edulance. “Ik bezoek scholen om de behoeften en wensen voor flexibele inhuur in kaart te brengen en denk mee over complexe vraagstukken. Ik heb het hier erg naar mijn zin. We zijn van een klein bedrijfje in een paar jaar uitgegroeid tot een professionele organisatie. Het is mooi om daar een steentje aan bij te dragen.”
Blijft er dan nog tijd over voor andere dingen? “Jazeker!” lacht Nygel. “Ik ga graag lekker uiteten en op vakantie met mijn vriendin. En in de weekenden met vrienden een pilsje drinken bij Café Alleman of in Den Bosch en natuurlijk naar mijn club: PSV.”
Tekst: Cindy van Haaren | Foto: Wim Roefs