Skip-bo
‘Dit avondje nemen ze ons niet af’
Elke donderdagavond is het ergens in Loosbroek Skip-Bo-avond. Riet van Pinxteren, Riek van Zoggel, Marietje van Pinxteren, Mien van Krieken en Nelly Lunenburg vormen het lokale kaartclubje.
De vijf dames hebben elkaar gevonden, nadat ze allemaal hun partners al diverse jaren noodgedwongen moeten missen. De oorsprong van het Skip-Bo-avondje ligt in een fietstocht van Nelly en Mien. De twee gingen in de zomer van 2009 naar Ommen en tijdens de vele kilometers samen is daar ergens het idee geboren. Al zijn er wat twijfels over. Zeker is wel dat het Skip-Boën intussen al negen jaar door de dames wordt gespeeld. Een avondje ongecompliceerd vermaak en vaste prik op de donderdag waar alleen bij hoge uitzondering van wordt afgezien. Omdat het gezellig is maar ook omdat elke avond alleen ook maar alleen is, vertellen de dames. Dus is dit een heel mooi alternatief voor in ieder geval één dag in de week. En op zo’n avond kan iedereen ook haar verhaal een keertje kwijt als daar behoefte aan is.
MOOIE HERINNERINGEN
Mien, Nelly en Riek zijn gestart en later kwam Riet daarbij. Marietje viel al geruime tijd in als één van de dames niet aanwezig kon zijn. Dit omdat ze het spel graag met minimaal vier personen spelen. Toen haar man Ties overleed, is zij enige tijd daarna ook vaste deelneemster geworden van het clubje. Bijna alle dames speelden het spelletje vroeger al met hun (klein)kinderen thuis of op vakantie. Het haalt ook mooie herinneringen op. Skip-Bo is een spel voor jong en oud en het is vlug geleerd. Om beurten zijn de dames gastvrouw. Dus elke week wordt ergens anders in Loosbroek het spelletje gespeeld. Deze donderdagavond begint aan de keukentafel bij Nelly Lunenburg. Eerst een bakske koffie met een grote koek. En dan, tot ongeveer kwart over 10, gaan de dames aan de gang met hun favoriete spelletje.
DOOR WEER EN WIND
“Het is vooral gezellig,” vertelt Nelly, “lekker buurten, een spelletje spelen met een chipske en een drankje.” Soms pesten ze elkaar, maar vaker nog helpen ze elkaar vooruit, als degene het zelf niet ziet. Mien van Krieken houdt het meest van winnen, die kan nog wel eens een kaartje achter houden zodat een ander nog niet uit kan. Of zoals Mien zelf vaak zegt: “Ik geef er niks um hoe we het doen, als ik mar win.” Mien is tevens de vaste ‘schudster’ van de kaarten. “Die kan dat het beste, en dus laten we dat mooi zo.” Rond de klok van half 11 gaan de gasten weer huiswaarts. Altijd met de fiets, door weer en wind. En als de corona het toelaat, zijn ze volgende week toch echt weer paraat! “En anders doen we het stiekem,” zegt Riet van Pinxteren nog op de valreep. “Dit avondje nemen ze ons niet af.”