Kindervakantieweek
‘Ze mogen timmeren, met spijkers aan de slag en gas erop!’
Het is woensdagochtend 13 augustus half 10 als het terrein van de kindervakantieweek langzaam volloopt. Het ommetje begint bij de grote centrale tent waar Annie bezig is met de voorbereidingen. “Ik doe dit al ruim 25 jaar met veel plezier. Het loopt vanzelf.” Haar zoon Emiel staat op het veld, hij was jaren medeverantwoordelijk voor de organisatie en is gestopt ook al helpt hij soms nog mee bij zijn kinderen. “De jeugd moet het doen.” Zoals bijvoorbeeld Tren, hij is hulpleiding bij de onderbouw. “Ik doe nu 3 jaar mee als leiding, veel ouders helpen ook mee en ik ondersteun waar nodig is.” Bianca is moeder en tevens leiding bij de onderbouw. Ze staat bij het waterpunt dat aangelegd wordt speciaal voor deze week. “Ik zit nu ongeveer 5 jaar in de organisatie en het is leuk om erbij te zijn en mee te helpen en zo de kinderen een mooie week te bezorgen.” Ook Judith is als leiding en moeder van de partij. “Ik vind het leuk om op afstand te zien wat de kinderen doen maar wil ze ook de ruimte geven.”
Ayra komt aan de hand van haar moeder Eva de tent in gelopen en krijgt een groene stip op haar neus gezet. Ze vertelt: “ik vind schminken en knutselen het allerleukste!” “Dat we hier allemaal zijn dat maakt het zo bijzonder voor mij”, vertelt Eva. Zij komt ook helpen zoals vele andere ouders. Lena deelt de groene stippen uit. Ze is een van de jongeren die meehelpen en samen met haar vriendinnen is ze hulpleiding bij de onderbouw. “Met z’n allen hieraan meedoen is het leukste,” vertelt Feike, een van de vriendinnen. “De kinderen begeleiden en ze helpen vinden wij het leukste om te doen”, aldus Rosa en Diecke. Saar en Zoë zijn er ook graag bij. Ondertussen worden de kinderen en leiding naar het podium gedirigeerd zodat de dag geopend kan worden. De kinderen die willen mogen op het podium het dansje uitvoeren dat bij het liedje hoort dat iedere dag wordt gezongen. Bij de oprichting van stichting Ranja werd dit lied voor het eerst gezongen dus vele ouders kunnen het meezingen omdat ze het nog kennen van toen ze zelf meededen. Dat maakt deze week ook zo bijzonder weet Erik, hij is vader en leiding. “Ik heb goede herinneringen aan de kindervakantieweek, heb altijd zelf meegedaan en vind het leuk om mijn kinderen hier ook weer enthousiast te zien. Wat ik vooral fijn vind is dat het niet allemaal zo betuttelend is. Ze mogen timmeren, met spijkers aan de slag en gas erop! Dat gaat soms mis en soms hebben ze een splinter maar daar leren ze van. Ze worden hier zelfstandig en kunnen onder het toeziend oog van de leiding hun gang gaan.”
De kinderen van de middenbouw lopen naar hun hutten aan de Schaapsdijk en Milou, Ditte en Cas hebben er zin in. Ook Stan die hulpleiding is loopt die kant op, samen met Tom die al jaren meedraait en in de organisatie zit. “We willen de kinderen graag een leuke week bezorgen en zijn daar al lang mee bezig.”
Terwijl de kinderen van de middenbouw trots poseren voor hun hutten, staan Tess, Indy en Lot met de anderen van de bovenbouw bij hun hut te wachten. Vandaag is een spannende dag want vanavond is het nachtspel en de overnachting. Eva – al jaren leiding – vertelt: “We gaan ieder jaar naar een ander bos en houden de locatie altijd geheim, sommige kinderen vinden het spannend maar de meesten hebben er vooral veel zin in!” Kim draait ook al jaren mee, maar ze gaat ermee stoppen: “Het is mooi geweest, ik heb het lang gedaan, met het team een hele week neerzetten is super en voor mij zijn de sport- en spelactiviteiten altijd het leukste geweest.”
Als alle groepen zijn gestart is er even tijd om bij de EHBO aan te sluiten. Bettie is de hele week aanwezig en vandaag is Anita bij haar. “We hebben het rustig maar er zijn altijd wel splinters en pleisters te plakken. En er valt altijd wel iemand of slaat met een hamer op een vinger maar niets ernstigs wat wij niet kunnen behandelen.” Ingrid heeft met grote letters CREW op haar shirt staan en zij heeft de leiding in handen. “We doen het samen en we zijn weer fijn gestart met vooral veel jongeren die komen helpen. De mix van de jeugd en de ouders maakt het bijzonder. Een aantal jongeren zet deze week in als maatschappelijke stage voor hun opleiding en vaak blijven ze daarna terug komen, zeker als ze met een groepje zijn, dat zorgt voor verbinding.” En daar komt Patrick aangelopen met de ijsjes dus ze moet weer door. “Zou jij deze ijsjes af willen geven bij de school want daar zit ook een groepje bij de kinderboerderij,” vraagt ze. Natuurlijk lukt dat en zo wordt dit ommetje afgesloten met een lekker ijsje.
Tekst: Willemien Manders | Foto’s: Wim Roefs