Pascal Vogels
‘Bij een reünie op school herkende niemand me’
Pascal Vogels (48) groeide op aan de Dorpsstraat in Loosbroek. De gezagvoerder van de Boeing 777 en 787 woont alweer jaren met zijn vrouw Claartje en hun kinderen Gijs, Lot en Roos in Berlicum.
“Loosbroek staat voor mij nog altijd voor een fijne jeugd, ik heb me er altijd op mijn gemak gevoeld,” vertelt Pascal. “De ruimte, het slootje springen en struinen in de bossen: het was een mooie tijd. Mijn ouders wonen er nog, daar kom ik graag, maar verder heb ik weinig meer met het dorp. Ik heb een paar jaar bij WHV gespeeld, als keeper. Na mijn middelbare school ben ik gaan studeren en in Amsterdam gaan wonen. Ik was vroeg weg. Toen we jaren geleden een keer een reünie van de basisschool hadden, dachten ze dat ik de fotograaf was, niemand herkende me,” lacht hij. “Ik bleek de enige die echt was uitgevlogen. Letterlijk in mijn geval. Ze vroegen me of dat wonen in Amsterdam niet gevaarlijk was. Er is een iets andere kijk op de wereld dus.”
Altijd adrenaline
Sinds 1994 is Pascal in dienst bij de KLM. In totaal maakte hij zo’n 18.000 vlieguren op verschillende type vliegtuigen. Als gezagvoerder is hij nu de baas van het grootste vliegtuig van de Nederlandse vloot en hoofdverantwoordelijke voor de intercontinentale vluchten. “Ik vlieg gemiddeld zo’n 80 uur per maand. Dat is ook gelijk het wettelijke maximum. De rest van mijn werkuren gaan op aan trainingen en voorbereidingen van de vluchten. Er zijn wereldwijd 45 bestemmingen die random worden ingedeeld. Daarmee zie ik letterlijk veel van de wereld. Spannend is het niet meer, maar adrenaline is er nog altijd. Bij iedere start en landing moet je er toch even goed voor gaan zitten.”
Zwerm spreeuwen
“Mijn werk is minder gevaarlijk dan dat van een gemiddelde taxichauffeur. De luchtvaart is echt ontzettend veilig. In de 26 jaar dat ik vlieg is er technisch niets mis gegaan. Een keer vloog bij de start een zwerm spreeuwen in de motoren waardoor we de vlucht moesten afbreken, maar verder niets geks. Slecht weer, zware windstoten of het landen op een klein baantje als in Sint Maarten is een uitdaging. Dan is het opletten met een vliegtuig van 300.000 kg. Ook aan boord. Als je 13 uur onderweg bent, kan er altijd iets gebeuren. Er is weleens een agressieve passagier en soms is er iemand erg ziek. Zeker sterfgevallen aan boord blijven je wel bij. Ik ben ook juridisch verantwoordelijk voor alles wat er gebeurt. Dat betekent altijd scherp zijn om iedereen, elke keer opnieuw, een aangename vlucht te bezorgen, dat maakt mijn werk nog elke dag meer dan boeiend.”
Tekst: Mathieu Bosch